'Ben jij de burgemeester?'

Terugdenkend aan wanneer ik het slenteren ben gaan waarderen, kom ik uit in mijn studententijd. Ik woonde op de Oudegracht in Utrecht, in een huis met 9 jongens, waar het woord privacy ver te zoeken was. Je had er nooit een moment voor jezelf. De enige momenten van reflectie had ik als ik ons huishondje Hennie uitliet. Met hem kon ik uren door de Utrechtse binnenstad slenteren. Langs hofjes, over de Singels, door de winkelstraten. Omdat ik daar zo vaak vertoefde, kende ik de binnenstad op een gegeven moment heel goed. Ik volgde verbouwingen van winkels op de voet, altijd benieuwd wat er nu weer voor nieuws kwam. En ik kende de meeste usual suspects in de stad, in ieder geval van gezicht. Van de rondhangende junkies en zwervers, tot de winkeliers, caféhouders, de uitbater van de fruitkar, en de mevrouw van Vietnamese loempia's. Die heeft mijn studiebeurs met haar eeuwige glimlach effectief uit mijn zak geklopt. De zondagochtend was mijn favoriete slentermoment. Niemand in de stad, op een late kroegtijger en een vroege kerkganger na. En Hennie en ik dus, slenterend richting Nieuwegracht en Lepelenburg door wat nu het Museumkwartier heet.


Oudegracht 141 bis, vertrekpunt van mijn Utrechtse slentertochten



Als slenteraar moet je natuurlijk wel goed om je heen kijken. Althans, in mijn definitie van slenteren wel. Goed kijken, loeren, nieuwe dingen ontdekken, ik deed en doe het vol overgave. Mijn toenmalige vriendinnetje vroeg me op een gegeven moment zelfs of ik (dacht dat ik) de burgemeester was. Doordat ik mensen aankeek onderweg, werd ik vaak gegroet. Het lijkt wat creepy, maar ik denk dat het gewoon mijn Brabantse komaf is. Daar was het heel normaal dat je ook onbekende voorbijgangers groette op straat. Die gewoonte is er in Amsterdam definitief uitgeslopen, al is het maar omdat het soms gewoon gevaarlijk is iets of iemand te lang aan te kijken. Maar de neiging zit er nog steeds in. Het is een combinatie van bemoeizucht en nieuwsgierigheid, met de nadruk op het laatste. En dat wordt lang niet door iedereen op prijs gesteld. Begrijpelijk. Maar voor een slenteraar zijn het wel belangrijke eigenschappen.